Als ik naar mezelf kijk, denk ik dat het moet kunnen. Als ik zie wat ik nu presteer, revalideren en werken opgeteld, dan denk ik: er kan veel meer dan we denken. Als het dubbel kan, betekent dat dan dat je dan vroeger niet veel deed, Eric? Integendeel, ik deed al zo veel (denk ik). En toch kan veel meer.

Alles wat we doen, wordt bepaald door onze hersenen. Meer dan we denken. Bijzonder hierbij is dat we die hersenen kunnen "sturen" door het toedienen van stofjes. Er is nogal wat wetenschappelijk bewijs daarvoor. Stofje A leidt tot gedragje X, stofje B tot gedragje Y. Het klinkt vreselijk, maar je kunt op die manier mensen veranderen in religieuze fanatici, muziekliefhebbers, pedofielen en dierenvrienden. Als dat waar is, dan zijn de consequenties enorm. Dan moet je niet hopen dat een gevangenisstraf kan leiden tot inzicht of verbetering, neen, de bescherming van de maatschappij, en niet meer dan dat, is dan het enige haalbare doel. Ik geloof dat eigenlijk wel. Dat onze hersenen en stofjes ons gedrag bepalen. Onze hersenen, we zitten er maar mee.

Ja, maar je moet er wel wat voor doen:

• alle vanzelfsprekendheden weggooien
• geen tijd verspillen met beslissingen die logisch gezien maar tot één uitkomst kunnen leiden
• je hersenen meenemen naar je werk
• een beetje doorwerken
• meer nadenken over belangrijke zaken om zo te komen tot tijdsbesparing en keuzes voor wat er toe doet.

En kan het niet dubbel, dan kan 40% of 60% meer misschien wel.

Erik Scherder heeft een mooi verhaal over mensen die na hun ontbijt hun hersenen op de keukentafel leggen en naar hun werk vertrekken. 's Avonds komen ze weer thuis, hup, hersenpan open, hersenen er weer in en zo gaan ze verder met hun leven. Meer uit het leven gegrepen dan je initieel denkt, vrees ik. Als je je output wilt verdubbelen, zul je dit uiteraard moeten nalaten. Iedereen zal op zijn of haar niveau moeten streven naar het best mogelijke. Dat is leuker en ook nog eens goed voor de zingeving in je leven. En daardoor ook voor je hersenen.