Ik heb het zo gedaan: Nadat ik het boek geschreven had, heb ik het verstuurd naar de bekende, reguliere uitgevers. Opvallend was vooral hoe ze - afgezien van eentje - bijzonder traag reageerden. Maanden hadden ze nodig om het manuscript af te wijzen. Vaak in deze termen: (geparafraseerd) "Bedankt voor het inzenden en we waarderen de kracht waarmee u dit verhaal heeft geschreven, maar publicatie in ons fonds zit er niet in." Soms paste het niet in dat fonds. Sommige restaurants durven dat ook als je kraanwater vraagt: "we hebben geen water". Nooit schreven uitgevers dat er naar verwachting geen geld mee te verdienen was. Wat ik een heel valabele reden gevonden zou hebben. Ook schreven ze nooit dat het naar hun mening een waardeloos prul was. Nadien heb ik het manuscript verstuurd naar een online uitgever, die niet print in offset, maar volgens het POD-principe (Printing On Demand, wat inhoudt dat er geen stapels boeken in de boekwinkels komen, maar dat een exemplaar pas gedrukt wordt nadat het verkocht is). Opvallend was vooral hoe snel deze uitgever ageerde. Dat wekte vertrouwen.

Onbekend maakt onbemind. Het hemd is nader dan de rok. Terwijl kennismaking met vreemde gebieden (de weg gaat er altijd omhoog), culturen (de mensen zijn er zo zwart) en talen (ze hebben er medeklinkers teveel) net zo verrijkend voor je leven is. Laat het pak hagelslag de volgende zomer dus maar thuis. Wat geldt voor ons allemaal geldt dus ook voor schrijvers. Er is het bekende voorbeeld van "Koekoeksjong" van de auteur Robert Galbraith. Dat stond bij Amazon op nummer 4.709 in de lijst van best verkochte producten. Niet meteen een podiumplek, zeg maar. Op 14 juli 2013 werd bekend dat Robert Galbraith een pseudoniem was van J.K. Rowling. Nadien schoot "Koekoeksjong" naar nummer 1 bij Amazon. Tja. You can fool all the people some of the time, and some of the people all the time, but you cannot fool all the people all the time.

Hier naar www.boekscout.nl