Eind 2013 kreeg ik, als was het een verlaat verjaardagscadeau, een hersenbloeding. Zo’n hersenbloeding kan aardig verwoestend zijn. Ik weet er wel wat van. Na een verblijf van meer dan drie weken op de IC kon ik niet meer lopen, verstaanbaar spreken, schrijven, lezen, de lijst is veel langer.

Sindsdien is er veel verbeterd, maar jammer genoeg lang niet alles. Maar goed: ik werk weer, ik kook weer, ik rijd weer auto, er zijn maar weinig dingen die ik niet doe. Over mijn ervaringen tijdens het eerste anderhalf jaar na de bloeding schreef ik een boek met als titel: Bloed, zweet en tranen.

Er zijn mensen die zeggen dat waar ik nu sta bloed, zweet en tranen heeft gekost. Ik heb het boek, dat als werktitel “Een jaar in het leven” had, uiteindelijk ook maar zo genoemd. Bloed staat voor de hersenbloeding, zweet voor het vele oefenen en het volharden, tranen voor wat verloren is gegaan.

Omwille van de feiten:

1. teveel mensen krijgen in hun leven een beroerte; de kans dat jij er één "krijgt" is best groot; en je kunt misschien maar beter op ellende voorbereid zijn
2. mijn hersenbloeding vond plaats in de kleine hersenen, wat uitzonderlijk is; echter: de gevolgen - gebrekkig evenwicht, dus moeizaam lopen - zijn erg courant, en je loopt een zeer grote kans er, naarmate je ouder wordt, steeds meer last van te krijgen (ook als je aan de bloeding ontsnapt)
3. alhoewel elke hersenbloeding anders is, zijn er toch ook gemeenschappelijke dingen; ik aarzel om tips te geven, maar je weet nooit of mijn ervaringen en mijn ongetwijfeld wijze raad toch niet van nut zijn
4. de kans dat er iemand in je omgeving, je gezin, je familie, je vriendenkring, een beroerte krijgt, ligt kort bij de 100%.

En hoe ouder je wordt, hoe groter die kans is. Lees dus dit boek om je zo goed mogelijk op die ellende voor te bereiden. (Maar vergeet vooral niet van het leven te genieten.) En lees het boek natuurlijk ook omdat het, ondanks alles, leuk om lezen is!

Omdat je al heel je leven geïnteresseerd bent in: de lepeltjespolitie; de hersenbloedingsbelasting; rolstoelen en rollators; de fysioterminator; het hersenbloedingspaleis; de kleine hersenen; Kees Plato en Leonard Bernstein; vluchten of vechten; geluk en pech; parcourtjes; schuiftafeltennis; de hersenbloedingsbios; CVA's en AVM's; Rudy Halfwerk en Josje Kwakkel; planking; een WAA op de WII; vallen, opstaan en weer doorgaan; corsetspieren; longontstekingen; tremoren; koffie met gebak; de hersenbloedingscabrio; Teun Miskleun en Koos Hopeloos; dikke dranken; zwarte gaten; liefde, hoop en mededogen; het hersenbloedingsseizoen; de weg van de meeste weerstand; eeuwige rust; bloed, zweet en tranen; en natuurlijk hersenbloedingskroketten.

Toen ik deze site liet nalezen / nakijken door mijn teerbeminde was één van haar opmerkingen: “(te) veel tekst”. Ik ben nog steeds niet kort van stof. Als je te horen krijgt dat het veel is, kun je verschillende dingen doen:

1. Je kunt het aan een lichaamsdeel laten roesten en niks doen.
2. Je kunt responsief zijn en alles korter maken.
3. Of je kunt doen wat ik heb gedaan: het langer maken (dit stukje dus).

Als jij ook vindt dat het te veel is, kun je natuurlijk altijd teksten skippen en je concentreren op de plaatjes en de filmpjes.

De hoop is dat er door het boek of door de site ergens iemand betere zorg krijgt. Als dat lukt, dan is deze onderneming een succes.

Wat is er allemaal gebeurd sinds 8 december 2013, het Feest van de Grote Hersenbloeding? Voor u hier samengevat in een verhelderende tijdlijn. Gratis! En nu? Het gaat steeds beter, maar er blijven grote problemen: de hele linkerkant van mijn lijf werkt niet goed en er zijn grote problemen met evenwicht en coördinatie.